zondag 19 oktober 2014

Surf like a champion


Ik geef het maar toe. Soms heb ik last van IAD, internet addiction disorder. Opzoek naar extra info bij de uitgeverij van methodemateriaal, of juist een niet methodisch werkblad of themaboekje, kom ik om in lesideeën en verzuip in juffen- en meestersites. Even googlen, doorklikken, wachtwoord invoeren, forum op en af, en voor ik het weet ben ik vergeten wat ik zocht en ga ik surfend kopje onder in dramadansjes, kneuterknutsels, yurlsvulsels en babbelblogs.

Ik had dus beter moeten weten. Deze week verzorgde Frietzen Grünbauer van Novilo bij ons op school de cursus, deel 1, voor hoog begaafden. Met de mededeling dat we ook nog een aanbieding voor nascholing konden verwachten. Ze had haar kennis zo mooi verwoord, dat het direct prikkelde.  Jaren terug volgde ik een zomer academie over hoogbegaafdheid uit puur persoonlijke interesse, maar dit was heel onderwijs praktisch. Dus ff checken op het web. En ja hoor via Novilo, kom ik bij SBO en via SBO bij K&P, Meesterschap en dan weer bij de CED-goep, totdat ik niet meer weet waarmee te beginnen. Terug naar de OBD en Inholland  met de vraag of kindercoach niet breder is of gedragspecialist passender. Of blijf ik dichter bij huis met Grip op de Groep en Kids´Skills, om vervolgens te ontdekken dat deze trainingen tegenwoordig alleen in teamverband worden aangeboden. Als ik wil afsluiten (grip op mezelf) stuit ik nog op Teach like a Champion. Dat moet dan toch wel de ultieme cursus zijn, maar ja voor die 5.000 Euries….  

Wat wordt ik ´wijzer´ van deze aanval van internet overuse? 1. Er zijn zoveel opleidingen dat  ik wel dom, of nog erger uitgeblust, moet zijn om me niet  te laten bijscholen.  2. Er zijn zoveel instellingen die aan het onderwijs  verdienen, dat het logisch is dat de formatie niet kan worden uitgebreid. 3. Het wordt hoog tijd voor de cursus: Surf like a Champion.

AAAAhh, zucht. Ik moet afstand nemen om mijn hoofd leeg te maken.  Een belletje naar duocollega helpt de praktische informatie hier uit te ziften, een goed gesprek met schoonzus-collega (ervaring in speciaal onderwijs komt goed van pas) brengt me in één klik bij handige tools op Gynzy en een wijngesprek met vriendincollega zet me weer met beide benen op de grond. Morgen weer fris voor de klas.

dinsdag 14 oktober 2014

Flatscreen


Ik sta hier maar zo´n beetje te staan. Op tafel. Op een voetstuk nog wel, maar toch. Overdag kijk ik meestal uit het raam. Ik kijk recht de straat in, liever gezegd het paadje in. De meeste voorbijgangers zijn bewoners met hun honden. Soms 1, soms 2, soms een hele roedel. En schijten dat ze doen. Althans dat hoor ik hier in huis dan regelmatig roepen. Na een poosje schakel ik over op sluimerstand. Dat gaat automatisch, hoewel het ook van verveling zou kunnen komen. Ben ik net weggedoezeld dan ramt er wel weer één op het toetsenbord dat voor me ligt. Dat schijnt de kortste klap te zijn om mij te activeren. Nou ja, liever hij dan ik, denk ik dan maar.
Als mijn luiken langzaam opengaan, zit de computerfanaat in kwestie me onbeschaamd aan te staren. Hoofd iets naar voren, nek gestrekt, priemende ogen en vooral de oren afgesloten voor de omgeving. (Koop een goede stoel en een computerbril, zou ik willen adviseren, maar wie luistert er naar mij.) De voor mij getoonde belangstelling is flinterdun. Mevrouw X struikelt toetsentikkend over haar eigen gedachten, verspreekt zich in elevator pitshes, surft naar onbereikbaar geluk en koketteert met onzinnige columns. Bij het doornemen van het bankaccount , dat neem ik dan maar aan, zie ik haar fronsen en bij het lezen van de emails lachen. Of is het andersom? Ik kan het niet zien.
Dat is het verrotte van mijn bestaan. Als poort naar de virtuele wereld, weet je zelf van niets. Je bent het welbekende bord voor je eigen kop. Flatscreen, so what. Ik ben het  vierkant zat. Het liefst trek ik de stekker eruit . Maar helaas, ze doen hier aan wireless.